Een goede vlucht, een mooie upgrade en een geslaagde vergadering.

Donderdag 1 oktober 2014.

Is het nu al weer zover ? Volgens ons gevoel zijn we net terug uit Californië en gaan we nu alweer naar Florida. Wat vliegt de tijd toch.
Na maanden van voorbereiden, plannen en vele uren op het internet zoeken naar nieuwe leuke dingen om te doen in ons tweede thuisland is het dan nu weer zover. Alles perfect geregeld weer door Karin en Cor van usafunvacations.nl dus laten we maar vertrekken.
Dit jaar is onze Schiphol taxi onze schone zus Monique die lekker vroeg arriveert. Daar kunnen we op bouwen op zo'n goede chauffeuse. Om iets over 6 uur vertrekken we vanuit Heinenoord richting Schiphol. We hebben tijd genoeg maar ik wil nu eenmaal op tijd zijn en je weet maar nooit met het verkeer van tegenwoordig.
We arriveren mooi op tijd op Schiphol, nemen afscheid van Monique en gaan we naar binnen. Zo de vakantie is nu echt begonnen, zeggen we tegen elkaar.
Eenmaal binnen zien we een enorme rij staan bij de incheckmachines en balies van Delta Airlines. Wat zijn er toch een hoop mensen die niet online inchecken een dag voor vertrek. Dat snap ik dus niet. Het is zo makkelijk om te doen en scheelt een hoop tijd en lang wachten zo op de vroege morgen. Wij lopen direct door naar de bagage drop-off, daar is het ook wel druk maar alles verloopt vlotjes. We zijn zo aan de beurt, doen de koffers in de machines en plakken de labels eraan. Klep dicht...koffer weg. Ideaal !

Achter ons wordt een gedeelte ingeruimd voor security check van Delta en wij mogen als eerste daar onze gebruikelijke security praatje houden. Ja we hebben zelf onze koffers ingepakt, nee we hebben niets meegekregen van andere mensen bla bla bla...... We krijgen een groen stickertje op het paspoort en mogen straks direct doorlopen naar de vertrek gate en mogen de security check bij de pier overslaan. Scheelt ook weer tijd. Zo.... De vakantie is nu echt begonnen, zeggen we tegen elkaar.

We zijn verbaasd hoe alles is veranderd. Veel toegang is elektronisch beveiligd en je kan alleen maar doorlopen als je je instapkaart scant, en de handbagage check en body scan zit tegenwoordig ook allemaal centraal op 1 punt. De verloopt redelijk goed alleen ik word natuurlijk er weer uitgehaald omdat ik insuline bij mij heb die in een doos zitten met een koelelement. Ook mijn handbagage koffer lijkt op de röntgen scan wel een bom, want hij zit vol met snoeren, stekkerdozen, opladers en allerhande andere elektronica benodigdheden. Alles wordt handmatig gecheckt en ik kan alsnog gewoon doorlopen.

We wilden voor de zekerheid wat dollars in onze portemonnee hebben dus gaan opzoek naar het ABNAMRO filiaal. We komen geldautomaten tegen van ze waar je Dollars kan pinnen, dus dat doen we maar. Helaas....we kunnen maar $500 pinnen. Dan maar opzoek naar het filiaal met medewerkers. Eenmaal daar zien we welke valutakoers ze rekenen en besluiten toch maar niet alles te pinnen wat we willen. Wat een afleggers !! We nemen wat geld op en ieder steekt de helft ervan in z'n portemonnee. Zo, de vakantie kan nu echt beginnen zeggen we tegen elkaar.....

We lopen op ons gemakje naar de gate en drinken daar nog even een bak koffie voor Ton en een beker thee voor mij. Nu even geen koffie want m'n maag is van slag. Zenuwen ? Stress ? kweenie....

We genieten van alle types die voorbij lopen en gaan dan naar E17 waar de Boeing 747-400 al klaar staat. Dit word voor mij de tweede keer dat ik in zo'n machtig mooi groot vliegtuig vlieg. Ik kijk er naar uit.

Het is heel vreemd hoe veel mensen zich gedragen als ze gaan vliegen. Hele drommen mensen gaan bij de ingang staan van de boarding ruimte omdat ze schijnbaar bang zijn dat het vliegtuig zonder hun vertrekt. Er wordt meerdere malen omgeroepen dat men gewoon kan gaan zitten en dat er volgens een vaste procedure het boarden gaat beginnen. Maar nee hoor.....doof !!
Als eerste mogen de mensen instappen die meer tijd nodig hebben i.v.m. handicap of kleine kinderen. Nou heb ik geen kleine kinderen maar wel een kleine handicap door mijn slechte knie. Ik loop met stok dus ook wij mogen gaan instappen in de eerste groep. Wel zo makkelijk..... We zitten Comfort+ dus lekker ruim en vooraan in de cabine. Het is geen business of 1e klasse maar luxe genoeg voor ons. Lekker veel beenruimte en comfortabele stoelen, al is de zitting van de stoel van Ton harder door slijtage. Maar dat mag de pret niet drukken. Zo, de vakantie kan nu echt beginnen zeggen we tegen elkaar......

350 mensen laten instappen duurt lang maar het verloopt geordend en binnen no-time zitten we allemaal. We doen nog even een "Alex" momentje en zetten dan de iPhone op vliegtuigmodus. Gaan met die banaan........

Keurig op tijd zet de piloot het vliegtuig in zijn achteruit, kijkt in zijn achteruitkijkspiegel en rijd het kolossale gevaarte achteruit de parkeerplek af.

Tot mijn verbazing rijden we naar de Buitenveldertbaan. Als we daarvandaan opstijgen zullen we een goede draai moeten maken om in de goede richting te komen. En inderdaad. De 747 neemt z'n aanloop, die best wel lang is, en dan....V1 Rotate....we zijn los. We maken inderdaad direct een flinke draai en vliegen in Zuid Westelijke richting. Zo, de vakantie kan nu echt beginnen zeggen we tegen elkaar.....

De vlucht verloopt perfect, we zullen zelfs eerder aankomen dan de bedoeling is. Mooi ! Dan komt de aansluiting ook goed. Weer een zorg minder. We worden goed bediend, krijgen veel te drinken en het eten is zoals gewoonlijk niet echt lekker. Maar goed het is warm en vult de maag. De gratis entertainment wordt goed gebruikt, ik kijk vele afleveringen van mijn favoriete TV series en Ton speelt vele potjes patience. De high score lijst staat binnen no-time vol met zijn naam. Er is WiFi aan boord maar daar maken we geen gebruik van. Te prijzig. We doen nog een dutje want zo'n lange reis is best nog wel vermoeiend.

Zonder enige turbulentie komt Atlanta in zicht en een minuut of 20 te vroeg komen we aan. Best nog wel snel gegaan zeggen we tegen elkaar. Zo, de vakantie kan nu echt beginnen.....

Atlanta is een moderne luchthaven die de laatste jaren veel heeft geïnvesteerd in het geautomatiseerde systeem van douane en immigratie. Voor diegene die na 2008 al in Amerika zijn geweest, en voor de US Citizens natuurlijk, staan er zuilen met computers waar je je paspoort kan scannen en het douane proces geheel automatisch doorloopt. Omdat ik met stok loop mogen we ook hier via de invalide ingang/uitgang naar de immigratie. Daar gaat ook alles op rolletjes en binnen een paar minuten staan we met stempel in ons paspoort bij de bagageband te wachten op onze koffers die we een paar meter verderop weer moeten afgeven voor de binnenlandse vlucht. Het duurt wat lang en ik zie het grote koffer drama van 2009 weer voorbij komen maar gelukkig na 20 minuten komen ze dan eindelijk aan. We geven ze weer af en gaan naar de vertrekhal. Daar eten we wat want we zijn aardig hongerig geworden. We hebben tijd zat dus kunnen lekker ergens aan tafel in een restaurant wat gaan eten.

Amerika......we zijn er nu echt ! De vakantie kan nu echt beginnen, zeggen we tegen elkaar.

Het eten smaakt heerlijk, de Coke Zero wordt weer eindeloos ingeschonken en de bediening is super vriendelijk. Je kan wel merken dat we er nu echt zijn. Wat een fantastisch land is het toch !

Na het eten lopen op ons gemak naar de gate waar we wachten tot we ook daar met voorrang gaan boarden. Orlando komt steeds dichterbij. We vliegen nu met de nieuwste uitvoering van de Boeing 737. De 737-900ER, mooie kist !
Als we eenmaal zitten met z'n allen verteld de piloot dat we vroeger aan zullen komen in Orlando, Flying time will be 63 minutes.....
De vlucht verloopt rustig tot het moment dat de landing word ingezet. We komen in flinke turbulentie terecht en met een flinke klap zakken we een aantal meters naar beneden. Zelfs de zweefteven zijn er door verrast en gaan toch maar zitten. Het toestel hutst...butst....klutst en sust... De piloot heeft moeite om het toestel goed aan de grond te krijgen want we komen met een hele harde klap neer, bagagebakken vallen open en het lijkt alsof de wielen weer door het plafond naar buiten moeten. Maar.......we zijn in FLORIDA !!! De vakantie kan nu echt beginnen, zeggen we tegen elkaar.

Waarom staan mensen altijd massaal direct op als we bij de gate stilstaan. Het duurt altijd nog zeker 10 minuten of zo voordat we kunnen uitstappen maar het halve vliegtuig staat al in het gangpad. Doe toch rustig mensen !

Gelukkig hoeven we hier op Orlando niet meer door de douane en zo dus we kunnen we dus direct onze koffers ophalen en door naar de balie van Alamo. Daar is het erg rustig en zijn direct aan de beurt. Een vriendelijk vrouw genaamd Cindy helpt ons. Na de nodige administratieve handelingen vraagt ze of we interesse hebben in een goedkope upgrade. We kijken elkaar aan en zeggen...."Make us an offer we can't refuse..." Ze komt terug met een leuke upgrade die jammer genoeg net boven ons budget ligt. Geen probleem, we handelen alles af en lopen naar de garage van Alamo. Eenmaal daar staat er in de rij waar we uit kunnen kiezen niets leuks, alleen maar Nissans Kia's en Toyota's. We kijken elkaar aan en besluiten toch maar voor de upgrade te gaan. Ik loop terug naar Cindy en als ze mij ziet aankomen begint ze te lachten. Told you so, zegt ze.
We handelen alles af en ik loop terug naar de garage. Daar wordt de sleutel van de auto uit het kantoor gehaald en worden we naar de auto begeleid. Dat is nog eens service want normaal gesproken loop je naar een auto waar de sleutel al in zit en moet je zelf alles doen.
Daar staat hij dan. Het enorme bakbeest....Wat gaaf !!!

Het kost wat maar dan heb je ook wat.....

We laden de koffers in en vertrekken naar het hotel. Morgen gaan we uitgebreid foto's maken van de auto. Als we de parkeergarage uitrijden is alles weer zo vertrouwd. Alsof we niet weg geweest zijn. De rijden de 528 op richting International Drive. Onderweg kopen we nog wel eerst wat te drinken voor op de kamer en rijden dan naar het hotel. Daar worden we weer zeer vriendelijk ontvangen en als ze zien dat we voor 35 dagen er zullen verblijven zijn ze super vriendelijk en verbaasd dat we zo lang blijven. Ik vertel dat we al voor de 8ste keer in dit hotel komen en direct zegt de jongen "Welcome Home". En zo voelt het ook..... thuis komen.....
We hadden verzocht om een kamer op de bovenste etage maar dat gaat helaas niet lukken. Wel later volgende week maar ik heb geen zin in een verhuizing midden in de vakantie. Dit is prima zo. We zitten mooi met goed uitzicht en dat wilde we ook.

We zetten de koffers op de kamer en kleden ons even om. We hadden namelijk afgesproken met Anja en Richard van Facebook. Die zitten hier nu al 3 weken en met z'n alle beheren we de OrlandoFL pagina op Facebook. We hadden via de SMS afgesproken bij de Denny's. Als we het terrein van het hotel afrijden, rijden ze plotseling naast ons. Leuk !!
Gezamenlijk eten wat bij de Denny's en kletsen over van alles en nog wat. Reuze gezellig.

We lachen wat af ! We luisteren naar de verhalen van hun avonturen van de laatste dagen hier, overmorgen gaan ze helaas naar huis. De beheerders vergadering is goed verlopen, de rondvraag is geweest dus de voorzitter, CEO, penningmeester en notulist sluiten de vergadering.
De vermoeidheid begint nu toch echt toe te slaan en we gaan dus ieder ons eigen weg. We rijden naar het hotel, gaan op de kamer nog even wat TV kijken maar binnen een 10 minuten ligt Ton al te snurken en ook ik doe de luiken dicht. Tot morgen

Zo ! De vakantie is nu echt begonnen !!